Wojna domowa w Syrii i Państwo Islamskie

Arvinger

Co prawda nadchodzący przełom i rychłe rozstrzygnięcie syryjskiego konfliktu było zapowiadane już wielokrotnie, ale wygląda na to, że najbliższe miesiące mogą faktycznie przynieść przełom. Równocześnie mamy bowiem:

- Ofensywę wojsk prezydenta Assada i jego sojuszników na wschodnie Aleppo;
- Ofensywę Kurdów i armii irackiej na Mosul (co prawda to w Iraku, ale może mieć bezpośredni wpływ na sytuację w Syrii);
- Interwencję turecką;
- Planowana jest ofensywa na Ar-Rakkę;

Nieuchronny jak się wydaje upadek Mosulu może być o tyle istotny dla sytuacji w Syrii, że Państwo Islamskie straci ostatni poważny bastion w Iraku i będzie zmuszone przerzucać bojowników do Syrii, co może sprawić problemy syryjsko-irańsko-rosyjskiej koalicji (obawy takie wyraził m.in. dowódca Hezbollahu w Syrii). Prezydentowi Assadowi zostało prawdopodobnie ok. 70.000 żołnierzy, plus kilkadziesiąt tysięcy Hezbollahu, szyickich bojówek, Rosjan etc. Rebelianci są co prawa w jeszcze gorszej sytuacji (większość dużych miast jest w rękach Assada, Kurdów bądź Państwa Islamskiego, więc rebelianci nie mają za bardzo skąd uzupełniać ubytków w swoich szeregach), ale wzmocnienie oddziałów Państwa Islamskiego w Syrii może skomplikować sytuację. Zobaczymy też jak potoczą się dalsze losy interwencji tureckiej - armia turecka pomaga rebeliantów w walce z Państwem Islamskim, ale na dłuższą metę trudno wykluczyć możliwość, że może dojść do walk między skupionymi teraz na Aleppo wojskami Assada (którego Erdogan chce przecież obalić) a wspomagającymi FSA (czy to, co z niej zostało) Turkami. Dochodzi też do walk między rebeliantami a świetnie radzącymi sobie dotychczas Kurdami. Sytuacja jest niezwykle skomplikowana, zaangażowanych militarnie stron jest bardzo wiele. Jak widzicie dalsze losy konfliktu?

Piotr

Nie ma co wróżyć z fusów, ale wydaje się, że może się z tego narodzić jakiś nowy organizm polityczny, niekoniecznie obśmiewany w internetach Wolny Kurdystan.

Artur Forner

Sprawa nie dotyczy bezpośrednio Izraela, ale niechaj tutaj ten temat zostanie, bo los Syrii związany jest z losem państwa żydowskiego.

Gdy rozpoczęła się interwencja rosyjska, sądziłem że sprawa Syrii rozstrzygnie się mniej więcej w tę jesień. Ta jesień już mija, a stabilizacja tego kraju wymaga wciąż wielkiego wysiłku, militarnego i dyplomatycznego.
W tej chwili nie wiem, kto ma większe szanse na zwycięstwo, bo wszystkie strony są już wykrwawione kilkuletnią walką na wszystkich frontach i samodzielnie nie są już fizycznie w stanie przeprowadzić ofensywy, której skutkiem byłoby zapanowanie nad zdecydowaną większością cywilizowanych obszarów kraju. Los Syrii, a raczej los syryjskich frakcji zależy całkowicie od determinacji i układu sił swoich patronów. Trump chcąc dogadać się przynajmniej tymczasowo z Federacją Rosyjską będzie zapewne chciał skupić wszystkie zaangażowane strony w walkę z Państwem Islamskim. Gdy już ono zostanie pokonane, co prędzej czy później nastąpi (uwalniając przy tym świat od najgorszych islamskich elementów), wówczas dojdzie albo do negocjacji skutkujących podziałem władzy w kraju (lub nawet samym krajem), albo do powrotu do wojny o dotychczasowym charakterze - przedłużającej się, z liczbą ofiar niewspółmierną do osiąganego postępu wojennego.
Alternatywą jest ustąpienie Amerykanów lub Rosjan, albo znaczna determinacja którejś z tych stron.

Los Syrii jest niepewny. Pewne jest natomiast, że:
- dopóki Państwo Islamskie istnieje, cały region nie zazna pokoju
- jeżeli zwyciężą rebelianci, kraj będzie dalej pogrążał się w chaosie, idąc drogą Libii
-dopóki niezależność Kurdów istnieje, Erdogan utrzyma możliwość nieudolnego ukrywania tego, że zmiażdżył potęgę wojskową Turcji (do niedawna prężnie rozwijającą się i o dużej sile lokalnej), informując o tych "kolejnych dwóch czołgach, które przekroczyły granicę turecko-syryjską"
- zwycięstwo prezydenta będzie wymagało zdecydowania Rosjan i Persji, oraz co najwyżej biernej postawy USA.

Gdyby natomiast Erdogan wszedł w otwarty sojusz z Państwem Islamskim, wówczas ta chwiejąca się konstrukcja względnego porządku runęłaby jak domek z kart. Sojusznik Stanów, który szuka odprężenia w relacjach z Rosją, walczy ze wspieranym przez Rosjan rządem, po stronie powszechnie znienawidzonej organizacji mającej wrogów wszędzie na świecie. To istotnie skomplikowałoby sytuację.

Arvinger

Masz zdecydowanie rację co o tego, że żadna ze stron nie dysponuje obecnie siłami które mogłyby rozstrzygnąć losy wojny. W tej chwili do zdecydowanego zwycięstwa którejś ze stron mogłaby doprowadzić tylko przeprowadzona na dużą skalę interwencja któregoś z sojuszników prezydenta Assada bądź rebeliantów z użyciem wojsk lądowych. Na rozwiązanie dyplomatycznie raczej nie ma co liczyć - zbyt dużo krwi zostało przelane, a każda ze stron jest zmotywowana (wśród rebeliantów, nawet w rzekomo "umiarkowanej" FSA, nie brakuje muzułmańskich fanatyków, Kurdowie mają historyczną szansę na własne państwo, a od istnienia rządu Assada zależy los Alawitów i chrześcijan w Syrii).

Co się tyczy Państwa Islamskiego, prawdopodobnie nie zostanie ono zniszczone szybko, gdyż jego istnienie jest na rękę zbyt wielu graczom. Turcy po cichu wspierają ISIS jako przeciwnika Kurdów, a obecność terrorystycznego quasi-państwa na terenie północnej Syrii i Iraku daje Erdoganowi świetny pretekst do militarnej ingerencji na tych terenach i pod płaszczykiem walki z Państwem Islamskim zwalczania Kurdów. Nie mówiąc już oczywiście o przeciwnikach prezydenta Assada (Arabia Saudyjska, Katar, Izrael, USA - miejmy nadzieję, że Amerykanie po wyborze Trumpa opuszczą tę listę), którzy z tego powodu albo wspierają, albo tolerują Państwo Islamskie.

Na chwilę obecną nie wygląda na to, aby prezydent Assad był poważniej zagrożony - jego armia w połączeniu z Rosjanami dominuje w powietrzu, dla Iranu kwestia Syrii jest żywotna i powoli staje się sprawą własnego bezpieczeństwa, toteż nie wycofają wsparcia, a Rosjanie ze stosunkowo niewielkimi siłami jakie zaangażowali mogą trzymać swoje lotnictwo w Syrii przez dłuższy czas, nie odpuszczą też ze względu na bazę w Latakii. Jak słusznie zauważyłeś, sytuacje mogą jednak zmienić Turcy - mają ku temu potencjał militarny (druga największa armia NATO), są już obecni w Syrii i Iraku, i prędzej czy później w miarę ich postępów może dojść do starć między nimi a armią rządową.

Piotr

Dość straszną (i wcale nie nieprawdopodobną) opcją wydaje się też możliwość utrzymania ISIL jako miejsca dobrowolnej zsyłki dla większości muzułmańskich fanatyków, aby uspokoić sytuację w Europie Zachodniej. Nie mówię, że UE rzeczywiście liczy się w regionie, ale może również finansowo rozgrywać tamtejsze zawieruchy.

Artur Forner

Jedynym słusznym miejscem na zsyłkę dżihadysty jest więzienie albo obóz pracy. Deportacja takich jegomościów w rejon, w którym zostaną przeszkoleni, uzbrojeni i dodatkowo "zmotywowani" do wojennego dżihadu to słaby pomysł, aczkolwiek unijnych oficjeli godny.

Arvinger

Niestety, Palmira ponownie wpadła w ręce Państwa Islamskiego, po jej zdobyciu terroryści kontynuują ofensywę w kierunku bazy lotniczej Tiyas - według syria.liveaumap.com dżihadyści osiągają tam przewagę a siły rządowe ewakuują lotnisko. ISIS przypuściło też nowe ataki na Deir ez-Zor, otoczoną przez dżihadystów enklawę sił rządowych we wschodniej Syrii. W ataku na Palmirę uczestniczyło ponoć 4000 bojowników - wziąwszy po uwagę, że oblężonego Mosulu, głównej twierdzy ISIS w Iraku, broni tylko kilka tysięcy bojowników, skala ataku na Palmirę wskazuję, że Państwo Islamskie przerzuca siły do Syrii. Będą zapewne próbować ataków w kierunku zachodnim, odpuszczając Irak gdzie nie mają szans przeciw Kurdom, armii irackiej i międzynarodowej koalicji. Z kolei najlepsze siły prezydenta Assada związane są walkami o Aleppo - wygląda na to, że wykrwawiona SAA nie ma już sił którymi mogłaby wesprzeć atakowany region Homs.

Piotr

Obóz pracy jest kiepskim wyjściem, bo ktoś musiałby tego pilnować i z miejsca stałby się "wrogiem Proroka". Poza tym, dla przykładu, należałoby dżihadystów eksterminować, a na to nie zdobędzie się nikt z takimi możliwościami (choćby ze względów wizerunkowych). Jedynym wyjściem dla zwycięstwa bez radykalnej zmiany retoryki jest próba skłócenia miejscowych. Na nasze szczęście Anglikom udaje się to od wieków.

Artur Forner

To istotnie bardzo złe wieści. Możemy tylko liczyć, iż za kadencji Donalda Trumpa Rosjanie będą mieli więcej swobody w Syrii i znacznie zwiększą swoje zaangażowanie w tym kraju. Jeżeli przy okazji Trump połączy siły amerykańskiej koalicji przeciwko IS, wówczas Syria będzie mogła wreszcie zacząć leczyć rany.

A tutaj dobra wiadomość: [link widoczny dla zalogowanych]

Arvinger

Wojska prezydenta Assada z powodzeniem kontynuują kontrofensywę w kierunku Palmiry - miejmy nadzieję, że uda im się odzyskać miasto zanim ISIS zniszczy kolejne starożytne zabytki (ostatnio uszkodzili fasadę amfiteatru).

Zaciska się też pierścień wokół Ar-Rakki - siły SDF nacierają już z trzech kierunków, na kierunku północnym są już zaledwie 15 km od miasta. Według dzisiejszych informacji Państwo Islamskie ewakuuje dowództwo do irackiego Al-Qa'im położonego przy granicy z Syrią. Walki będą oczywiście trwały jeszcze długo, ale dni ISIS jako quasi-państwowego tworu są już policzone. Pytanie, co później? Raz po raz dochodzi do starć między Kurdami z SDF a Wolną Armią Syryjską wspieraną przez turecką armię. Póki co są one sporadyczne, bo obie strony koncentrują się na zdobyciu położonego na północ od Aleppo Al-Bab, którego duża część jest nadal w rękach ISIS, ale można przypuszczać, że tarcia te będą się nasilać.