Opera

Arvinger

Z tego co wiem tematyka nie jest obca Kanclerzowi Stowarzyszenia, więc jako zwolennik opery pozwolę sobie założyć temat. Preferuję zdecydowanie włoskie bel canto XIX w. i 1. połowy XX w., zwłaszcza twórczość takich kompozytorów jak Gaetano Donizetti, Giuseppe Verdi czy Giacomo Puccini. Planuję też powrócić do Wagnera na którym się wychowałem.

Moją ulubioną operą jest Turandot (1926) Giacomo Pucciniego, którą dokończył Franco Alfano (Pucciniemu przeszkodziła w tym śmierć, choć przez ostatni rok życia przeżywał kryzys twórczy, nie potrafił uwieńczyć swojego dzieła godnym finałem). Muzyka do historii okrutnej chińskiej księżniczki, zakochanego w niej Calafa oraz wiernej niewolnicy Liu stanowi moim zdaniem szczytowe osiągnięcie Pucciniego, przestawia też jednak ogromne trudności wokalne - niezwykle wymagająca jest zwłaszcza tytułowa rola, większość sopranistek nigdy nie będzie w stanie zaśpiewać Turandot. Najbardziej znaną częścią opery jest Nessun dorma, słynna aria Calafa z początku III aktu, której melodia była wielokrotnie wykorzystywana w popkulturze. W moim ulubionym nagraniu studyjnym z 1972 r. śpiewają śp. Luciano Pavarotti, Joan Sutherland i Montserrat Caballe.

Kolejną operą którą uwielbiam jest Aida (1869) Giuseppe Verdiego, zamówiona przez chedywa Egiptu na otwarcie Kanału Sueskiego. Starożytny Egipt, dobre libretto (jakże częsty we włoskich operach tragiczny finał) doskonała muzyka i szeroki wachlarz umiejętności wokalnych jakich wymaga główna rola (w pierwszych dwóch aktach rolę Aidy powinien w sumie śpiewać sopran dramatyczny, w dwóch kolejnych liryczny) składają się na fantastyczną operę.

La forza del destino (1862) Verdiego jest bodaj najbardziej katolicką operą jaką znam (co jest o tyle ciekawe, że została skomponowana na zamówienie teatru w Petersburgu) - poruszająca historia grzechu, zemsty, pokuty i odkupienia z licznymi nawiązaniami do wiary katolickiej.

Jedną z nielicznych oper komicznych jakie lubię jest L'elisir d'amore (1832) Donizettiego, dość lekka opera z licznymi wpadającymi w ucho i trudnymi do zapomnienia melodiami.

Kilka moich ulubionych arii i duetów:
Coppia iniqua z opery Anna Bolena Gaetano Donizettiego opartej na ostatnich dniach życia Anny Boleyn. Aria ta zamyka operę, popadająca w obłęd Anna zmierza na ścięcie, przebacza jednak Henrykowi VIII i Jane Seymour.
https://www.youtube.com/watch?v=etOjrP6mWCo

Signore, ascolta i Tu che di gel sei cinta z Turandot Pucciniego - dwie wspaniałe arie Liu, tutaj śpiewa je Anna Moffo, znakomita sopranistka, której kariera była niestety krótka (w pewnym momencie po prostu straciła głos).
https://www.youtube.com/watch?v=-3c9bxc06AU

Stride la vampa z Il trovatore Giuseppe Verdiego - cyganka Azucena (mezzo-sopran) opowiada historię spalenia na stosie za podejrzenie o czary jej matki, co dało początek wszystkim późniejszym wydarzeniom w operze.
https://www.youtube.com/watch?v=464U-qY8-CU

Słynny duet Libiamo ne' lieti caici z La traviata Verdiego, opery mojego dzieciństwa - tutaj ze słynnym tenorem Placido Domingo (który obecnie śpiewa jeszcze role barytonowe) i Angelą Gheorghiu, która oprócz świetnych umiejętności wokalnych słynie też z nieprzeciętnego talentu aktorskiego.
https://www.youtube.com/watch?v=fJHkGiEJmI0

Na koniec coś z francuskiego repertuaru - Air des Clochettes z Lakme Leo Delibes'a, jego jedynej szerzej znanej opery.
https://www.youtube.com/watch?v=7EzQTTDyBr8

Artur Forner

Istotnie, nie jest mi obca, aczkolwiek pod względem znawstwa nie aspirowałbym nawet do miana amatora. Smile

Opera jest dla mnie pełna wdzięku, ale tylko czasami jej słucham, skłaniając się głównie ku muzyce klasycznej, filmowej i rockowej.

Co do Wagnera, to powiem, że był uwielbiany przez wiele wybitnych osób Laughing

Odpowiadając na dzieła, którymi się z nami podzieliłeś:

Coppia iniqua, Signore, ascolta i Tu che di gel sei cinta to melodie całkiem mocne i energiczne, ale z uwagi na niskie tony dają poczucie spokoju.
Historia sopranistki jest bardzo smutna. Jak rozumiem jej kariera miała wpływ na utratę głosu?

Stride la vampa z Il trovatore to dla mnie mieszanka spokojnych dźwięków instrumentów z mocnym głosem śpiewającej. Podczas słuchania dominuje poczucie lekkości, z którego miejscowo wyrywają mocniejsze soprany.

Libiamo ne' lieti caici to rzeczywiście słynna opera. Smile

O czym poniekąd świadczy fakt, iż wstawiłeś nagranie na żywo. Ta melodia jest bardzo ciepła i radosna. Podoba mi się najbardziej z wstawionych przez Ciebie pieśni.

Air des Clochettes wprawia mnie zaś w poczucie niepokoju, ale tak wszakże początkowo miało być Wink

Kolejne tony stają się coraz bardziej radosne i wysokie, by potem powrócić do "zakłopotania", jednak też cieplejszego, niż otwierające.

Ja pozwolę sobie podzielić się moim kawałkiem ulubionym z tego gatunku, który prywatnie niedawno Ci przesyłałem i który doskonale znasz, a mianowicie Votre toast, je peux vous le rendre, co szerzej znane jest jako "Torreador", z opery Carmen, a której autorem jest Georges Bizet. Sopranista wciela się w torreadora, który czerpie mnóstwo radości z walki, wznosząc na tym polu toast do żołnierzy i relacjonując wrzawę i wzniosłe emocje zgromadzonych na trybunach tłumów, obserwujących batalię jaką toczy bohater z dysponującą ogromną brutalną siłą bestią (bykiem), której on się nie lęka. Opera zachwala waleczność, która staje się istotą męskiego serca, do którego biją serca kobiece. Sama melodia jest bardzo energiczna, ciepła (wręcz gorąca) i pełna werwy, ze spokojniejszym refrenem, który przypomina trochę złapanie oddechu przed powrotem do korridy.
Oprócz linku do opery, pozwolę sobie również zamieścić tekst wraz z tłumaczeniem.

https://www.youtube.com/watch?v=KDsDi1OKxnE

Tekst: